Moją praktyczną częścią doktoratu była instalacja graficzna. Posługując się grafiką jako techniką powielania informacji, dążę do ukazania pewnej luki – „nieprawidłowości, niedopasowania, dysproporcji, odmiennych doświadczeń poznawczych i emocjonalnych, które będące rodzajem subiektywizacji nieustannie wprowadzają antywzorce do wzorców kulturowych, stwarzają nową przestrzeń wobec tej, do której przywykliśmy”*. Świadomość istnienia luki oraz możliwość jej wypełnienia dokonująca się poprzez interpretację nadawanych komunikatów, stanowi główny przedmiot moich działań artystycznych. Należy tak pracować nad otrzymanymi interpretacjami, by stworzyć antyramę, która będzie zgodna z naszymi przekonaniami i wartościami.

Celem stworzonej przestrzeni (instalacji graficznej) było zapewnienie widzowi doświadczeń, które angażują wyobraźnię i kreatywność, dają możliwość własnej interpretacji. Grafika (komunikacja wizualna) to nie tylko fragment obrazu nałożonego na płaszczyzny, to organizm przestrzeni, który z czasem zmienia ją nie tylko fizycznie, ale również wyobrażeniowo. Odbiorca ze względu na zmienne czynniki kulturowe, dokonuje selekcji – wartości dzieła zmieniają się w zależności od kontekstu.

* Kurak Maciej (2019), „38. edycja Konkursu im. Marii Dokowicz. Polemika Sztuki”, Poznań: Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu i Autorzy.